💨 Macroles: Deze woorden maken ons zieker en zieker

Ze schoof een spatel onder het ei in de pan en draaide het om.

Er ging een wereld voor me open. Ik had tot dit moment niet gedacht dat mensen op een andere manier eieren bakten dan mijn manier.

Mijn manier is gewoon de eierschaal aan de rand van de pan kapot beuken, met twee handen de schaal uit elkaar halen en het ei op de boter terecht laten komen. Vervolgens op niet al te hoog vuur wat kaas of ham toevoegen en klaar.

Zij wachtte niet geduldig tot het eigeel hard was geworden. Ze draaide gewoon het ei om. In de pan!

Datzelfde jaar leerde ik nog een kookles.

Een vriend van me gooide de kipfilet in een pan kokend water in plaats van zo’n Tefalding.

Ik had nog nooit eerder gezien dat je kip ook gaar kon koken.

Een oud-studiegenoot van me deelde datzelfde jaar op Facebook een instructietekst hoe je versneld een ei bakt in de magnetron.

In de magnetron!

In een kommetje doen, deksel erop en dan dertig seconden in de magnetron en klaar.

Ik ben geen culinair wonder. Laat dat vooropstaan. Ik zou willen dat er een woord voor was, dat je een culinair inzicht krijgt dat je daarvoor nooit hebt gehad.

Misschien is het woord culizicht iets?

‘Oké. Ik heb dus echt even een culizichtmomentje nu’.

Nieuwe woorden voor oude gevoelens

Ik ben mijn psychokillerblog begonnen op Tumblr.

Je hebt daar een Tumblr-pagina die The Dictionary of Obscure Sorrows heet.

John Koenig verzon nieuwe woorden voor bepaalde gevoelens.

Zijn bekendste uitvinding is het woord ’sondor’.

Het besef dat ieder mens die jou passeert op het treinstation een complex en ingewikkeld leven heeft met andere mensen.

We leven allemaal in onze eigen bubbels, in ons eigen universum.

Of het woord ‘fellchaser’. Het gevoel dat een al lang vergeten fout uit je verleden op elk moment opnieuw in je leven kan verschijnen. Het maakt alles kapot wat je lief is. Maar je hebt geen idee wat het kan zijn en wanneer het gaat plaatsvinden.

Daar heb ik wel eens last van. Zo’n onheilspellend gevoel waar ik buikpijn van krijg.

Of het woord ’thwit’ (the hell was I thinking). Een schaamtevolle herinnering uit je jeugd die opeens uit het niets oppopt in je hoofd. Zelfs als niemand meer zou weten wat er gebeurde. Je voelt de pijn nog steeds.

Ik ben eens een keer achterin de klas tijdens scheikunde gevallen met mijn stoel. Ik leunde naar achteren en blijkbaar lag onder mij een witte doktersjas. Die zorgde ervoor dat de stoel onder mij vandaan schoof. Daar lag ik dan, op de grond. Iedereen keek met verbazing achterom en zag de meest stille gast van de klas met een rood hoofd op de grond liggen.

Eentje lachte. De leraar negeerde me. De rest keek weer naar voren en de les ging verder.

Ik zette de stoel recht en ging weer zitten. Met versnelde hartslag. Dat wel.

Die herinnering popt echt elk jaar minimaal één keer op.

Geen idee waarom.

En tegelijkertijd denk ik ook: waarom ging je op twee poten zitten leunen, terwijl je omringd was door witte doktersjassen die van de haakjes af waren gevallen?

Niemand heeft me er daarna op aangesproken. Het is niet eens heel beschamend. Gewoon van mijn stoel gevallen. Maar toch maakte het zo’n diepe indruk dat het 20 jaar later nog steeds even wordt opgevoerd in mijn hoofd.

Mijn gezicht wordt zelfs nog rood bij de gedachte hieraan.

Ik denk doordat mijn valpartij ook zo onverwacht kwam voor mij. Normaal voel je je stoel wel wat wegschuiven als je er met twee poten op gaat staan. Maar nu was ik me van geen kwaad bewust.

Ik ben ook wel eens diep in de nacht wakker geworden nadat het linkerdeel van de lattenbodem naar de grond was gegaan.

Daar lag ik dan schuin in bed, hopend dat niemand anders in huis dat gehoord had.

Maar daar voel ik geen schaamte bij.

Terwijl het net zo schrikachtig was.

Wat John doet, is gevoelens omschrijven met een nieuw woord. Zijn Tumblr-blog is inmiddels een boek geworden.

Ik kwam er pas begin april achter. Meteen besteld en gelezen.

Koop het HIER. Het bevat prachtige nieuwe woorden, mini-essays om de woorden te omschrijven en mooie tekeningen ter ondersteuning.

Als je melancholie wil begrijpen, lees dit boekje.

Goed.

Wat Koenig doet, is een nieuw woord verzinnen. Maar dat werkt alleen als hij uitleg geeft aan dat woord. Het ‘beeldend’ maakt, zodat we het allemaal begrijpen.

Dat is wat we vaak niet doen. We maken taal enorm functioneel.

Is het jou wel eens opgevallen dat woorden die we het vaakst gebruiken de minste letters hebben?

Deze content is alleen beschikbaar voor leden via Petje.af vanaf het pakket:

Loyale steuner (€ 4 per maand)

Neem je petje af!

Heb je al een account?Login met Petje.af