In deze materialistische individualistische maatschappij wordt geluk vaak gekoppeld aan geld.
Begrijpelijk.
Als je het niet hebt, is het leven een stuk kutter.
Maar maakt het gelukkiger?
Je hoort mensen wel eens zeggen dat je gezondheid belangrijker is dan geld. Zeker. Maar is dat echt zo?
En is een goede buur echt beter dan een verre vriend?
Veel van deze hardnekkige ideeën worden in de onderbuik gevoeld. Maar dit maakt ze niet per se meer waar.
Ik ga even kort in op wat wetenschappelijk onderzoek heeft te zeggen over geluk. Ik heb dit uit het boek Sapiens gehaald. Aanrader!
​
Geld maakt wel gelukkig, tot op zekere hoogte
Als je niets hebt en je wint een miljoen euro. Ja. Dat maakt een verschil.
Geld lost problemen in je leven op. Maar je zit al snel tegen een plafond, waar meer geld je niet meer geluk geeft.
Die grens zit ongeveer bij 60.000 euro per jaar in het westen.
Daarboven doet het weinig meer. Als je een half miljoen euro per jaar verdient en je baas verdubbelt dat naar een miljoen zal je heel even blij zijn. Maar daarna voel je je weer net zo ellendig als daarvoor.
Alles went.
Zelfs een zwembad in je achtertuin.
​
Geef me meer pijn
Het is de nachtmerrie van iedereen. Een lijf dat je in de steek laat.
Maar niet getreurd.
Mensen bij wie hun lichaam niet meer functioneert zoals het moet, hebben er vooral de eerste jaren veel last van.
Als in: ongelukkige gevoelens, pijn, ellende en uitzichtloosheid.
Maar als alles ‘stabiel’ wordt in hun ziektebeeld, gaat ook hun geluksniveau weer terug naar waar het ooit was.
Kortom: op de lange termijn heeft een slechte (maar stabiele) gezondheid geen effect op je levensgeluk. We passen ons aan. We beleven het leven zoals ieder ander.
​
Burenruzie
Nog belangrijker dan gezondheid en geld, is je sociale omgeving voor je geluk.
Heb je een rijk sociaal leven? Fijne familiebanden? Een goede buurtgemeenschap?
Check. Check. Dubbelcheck. Dat maakt je de gelukkigste mens ter wereld!
Gefeliciteerd daarmee!
En dit is natuurlijk waar de schoen wringt…
We zijn allemaal steeds individualistischer geworden.
Liefdes zijn inwisselbaar. De gezinnen waar we uitkomen, zijn al vroeg opgebroken. We kennen de man aan de overkant van de straat niet eens. Op werk voelen we ons soms niets meer dan een nummer.
Dat geeft ons eenzame, vervreemde gevoelens.
Helaas.
Want als groepsdier willen we graag bij een gemeenschap horen die we snappen en waar we gezien worden voor wie we zijn.
Maar ja. Hoe vind je zo’n gemeenschap waarbij je je thuis voelt en die jou ook ziet staan?
En hier komen we aan op het volgende punt.
Dat wat ons echt ongelukkig maakt.
Tromgeroffel.
Verwachtingen!
Je bent niet verbaasd toch?
Als je er klaar voor bent, kan Tomson Darko je helpen:
1) 5 (micro) lessen voor de overdenker om je gevoelens beter op papier te zetten op schrijfjegevoelensop.nl
2) Schrijf in drie weken een kort verhaal onder mijn supervisie.
3) Als je het aandurft: Schrijf in zes weken drie korte verhalen. Tussendoor mail ik je elke dag de regels van minimalistisch schrijven.
