- De woorden worden een spiegel voor de belevingswereld van de ander. Ze zullen vooral hun eigen gevoelens herkennen en zullen je ervoor bedanken.
- Ze zullen de tekst letterlijk nemen en denken dat het over jou gaat.
- Ze zien een spelfout en dat neemt zo hun hele hoofd over, dat ze deze frustratie kwijt moeten.
- Ze geven geen ene fuck om lezen en negeren al je woorden en je gebloed.
Nu mijn adviezen:
- Als je kunst maakt, is dit het effect waar je voor gaat. Je wil dat mensen hun emoties zuiveren via jouw teksten. Ik ga daar een andere keer verder op in.
- Negeer de mensen die dat denken. Echt. Negeer ze. Zij zullen zelfs heilige geschriften als waarheid zien, in plaats van metaforen. Zeg dat je kunst maakt. Ook al stond er op je boekje ‘dagboek’. Kunst zijn metaforen. Ook al lijken die metaforen toevallig op jouw belevingswereld.
- Geef mensen die taalnazi spelen een knuffel en zeg dat zij hier ook niets aan kunnen doen dat ze zo zijn. Heb compassie voor ze.
- Je teksten gaan genegeerd worden. En dat is niet erg. Je schrijft het voor die ene die het wel wat boeit. Ook al is die ene jijzelf.
