Een gevoel is slechts een gedachte.
Of beter gezegd: je voelt pas wat je voelt, als je eraan denkt.
Controleer de gedachte en je controleert je emoties.
Makkelijker gezegd dan gevoeld.
I know.
Begrijp me niet verkeerd.
Emoties zijn enorm ingewikkeld. Het is een mix van je gedachten, lichamelijke sensaties en je mentale gesteldheid.
Aan pijn kan je niets doen.
Wel aan het lijden dat daaruit voortkomt.
Want dat zijn gedachten.
Als je je bewust bent van die gedachten, ben je al goed op weg.
Als je een bestemming weet te vinden voor die negatieve gedachten, heb je het leven dragelijker gemaakt dan iedereen.
Daarom herhaal ik het nog maar een keer.
Gevoelens merk je pas op als je eraan denkt.
Zo kan je de pijn beter controleren.
Daarom mediteren die boeddhisten zo vaak. Om hun gedachten onder controle te krijgen en zo hun lijden in het leven op te lossen.
In mijn geschiedenisboek op de middelbare school stond een foto van boeddhist Thich Quang Du die zichzelf in Vietnam in de lotushouding in de fik had gestoken als protest tegen het regime.
Een foto die me tot op de dag van vandaag nog achtervolgt.
Omdat hij geen greintje pijn lijkt te voelen in zijn gezicht.
Volledig in controle zichzelf aan het opofferen (letterlijk) voor zijn volk.
Omdat zelfs pijn een gedachte is.
Denk nu niet dat ik zeg: elk zwaar gevoel of iedere gekke emotie is je eigen schuld, omdat je die denkt.
Want dat is weer een gedachte. Met een oordeel.
Ik weet zelf niet eens waar gedachten vandaan komen.
Jij wel?
Ze ontstaan gewoon.
Maar: ze zijn er.
De oefening is ook niet om het denken te stoppen. Onmogelijk.
De kunst is om je gedachten op te merken.
Door ze op te schrijven.
Als je er klaar voor bent, kan Tomson Darko je helpen:
1) 5 (micro) lessen voor de overdenker om je gevoelens beter op papier te zetten op schrijfjegevoelensop.nl
2) Schrijf in drie weken een kort verhaal onder mijn supervisie.
3) Als je het aandurft: Schrijf in zes weken drie korte verhalen. Tussendoor mail ik je elke dag de regels van minimalistisch schrijven.
