We zijn gefascineerd door onszelf.
Want waarom zou je anders foto’s van jezelf inlijsten en ophangen in huis? Of een online profiel maken met meer dan honderd foto’s van – euh – jezelf?
Dat begint al als 1-jarige: Het moment dat je jezelf begint te herkennen in een spiegel.
Ik vind het sowieso al grappig dat we bij het tandenpoetsen graag naar onszelf kijken bij de wastafel.
Maar tegenover het toilet hebben we dan weer geen spiegel voor onze neus geplaatst.
Tip van Tomson:
Als je elke dag de banaliteit van je eigen leven wil zien, plaats een spiegel voor je wc-pot.
Tomson Darko
Goed.
Spiegels.
Honden snappen spiegels niet.
Zet een spiegel voor een hond neer en die blaft en gromt naar zichzelf.
Maar niet ieder dier is zo grappig door het onwetende van de spiegel.
Smeer wat rood spul op het gezicht van een dier en laat het naar zichzelf kijken.
Degene die zich ervan bewust is dat die naar zichzelf kijkt, grijpt naar die rode vlek. Niet via de spiegel. Maar door de rode vlek aan te raken.
Olifanten herkennen zichzelf.
- Orka’s.
- Apen.
- Dolfijnen.
- Eksters.
- Lipvissen.
Zelfs duiven herkennen zichzelf. Die poepverspreidende gedrochten herkennen zichzelf!
Hoe grappig is dat?
Maar er is een verschil tussen de zelfbewuste mens en het zelfbewuste dier.
Wij weten iets over deze spiegel, wat zij niet weten: Namelijk dat het beeld dat we zien een illusie is.
Hoe langer je erover nadenkt, hoe maffer spiegels zijn.
Je zou namelijk een 360-graden gespiegeld effect verwachten: dat links rechts wordt, boven wordt onder en voor wordt achteren.
Maar dat is niet zo. Het enige wat de spiegel doet, is de diepte spiegelen.
- Als je een potlood aan de spiegel toont met de punt wijzend naar links, zie je in de spiegel de punt dezelfde kant op wijzen.
- Maar als je de punt van het potlood naar de spiegel toe draait, zie je in de spiegel de punt naar jou wijzen. In plaats van dat die naar achteren wijst.
Of je dit concept volledig snapt of niet, doet er niet toe.
We weten allemaal dat wanneer we onszelf in de spiegel zien, dit niet het exacte beeld is als hoe anderen naar ons kijken.
(De letters op ons shirt verraden dit al.)
Dieren weten dat niet.
Maar dat is niet de enige illusie die de spiegel ons geeft.
Het andere punt is misschien nog schokkender.
We weten niet eens wie er daadwerkelijk terugkijkt.
We zijn namelijk een vreemde voor onszelf.
De enige manier om hiermee om te gaan is: schrijven. Zodat je jezelf beter gaat begrijpen.
Als je er klaar voor bent, kan Tomson Darko je helpen:
1) 5 (micro) lessen voor de overdenker om je gevoelens beter op papier te zetten op schrijfjegevoelensop.nl
2) Schrijf in drie weken een kort verhaal onder mijn supervisie.
3) Als je het aandurft: Schrijf in zes weken drie korte verhalen. Tussendoor mail ik je elke dag de regels van minimalistisch schrijven.
