Makroles: Ik werd vernederd toen ik ging uitleggen dat je korte zinnen moet schrijven

Ze keken me allemaal aan. Ik had het beste betoog ooit gegeven. Zo een die je in je buik voelt. Zo een waar je stem van gaat trillen. Zo een waarin geen enkel argument slecht is. Bovendien: wat ik had te vertellen, maakte het leven van tienduizenden mensen minder slecht. Wie kan daar nou tegen zijn?

Maar in hun blikken zag ik dat ze niet overtuigd waren. Het was onbegrip. Het was angst wat ik zag. Ik was op dit punt nog hoopvol. Maar een maand later zou ik vernederd worden en de strijd verliezen.

Het voelt nog steeds onrechtvaardig aan voor al die mensen die we hadden kunnen helpen.

Maar voordat we op dat punt aankomen in de vergadering, gaan we eerst een paar jaar terug in de tijd.

Terug naar toen ik op een callcenter van een nutsbedrijf begon te werken.

Daar als belmiep had ik al snel in de gaten dat ik gemiddeld Nederland aan de lijn kreeg.

Fascinerend.